AŞIK ŞENLİK HAYATI ve ŞİİRLERİ

ÂŞIK ŞENLİK HAYATI ve ŞİİRLERİ

Asıl adı Hasan olup 1850’de Çıldır’ın Suhara (Yakınsu) köyünde doğmuş, 1913’te Arpaçay’da vefat etmiştir. Babası, köyün kurucularının torunu olan Molla Kadir’dir. Belli bir tahsili yoktur. Ustası, Hasta Hasan’ın çırağı olan Âşık Nuri’dir.
Doğu Anadolu Bölgesinin en ünlü âşığıdır. Şiirleri bu gün bile dillerden düşmemektedir. Zaman zaman yapılan anma geceleri, onun daha çok tanınıp sevilmesine yol açmıştır. Devrinde yendiği pek çok ünlü âşığın, onu ortadan kaldırmak üzere yemeğine “vadeli ağu” koyup ölümüne sebep olması, onun daha çok sevilmesinin sebeplerinden biri de olabilir.
Onun tesiri, az da olsa çağdaşlarından Sümmanî, daha sonrakilerden Âşık Elesker ve Zülâlî gibi ünlü âşıklar üzerinde de görülür. Oğlu Kasım, torunlarından Nuri, Yılmaz ve Salih de âşıktır.
Tasnif ettiği üç hikâyesi vardır: Lâtif Şah (1873), Sevdakâr (1891), Salman Bey(1893). Bu hikâyeler bu gün de bölgede anlatılmaktadır.
Günümüz şairnâme yazarlarının çoğu Şenlik hakkında çeşitli görüşlerini dile getirmişlerdir: “Şenlik âşığı zehir öldürdü” (Feryadı), “Şenlik’le garip gönlüm şenlendi” (T.Kılıç).

Ehl-i İslâm olan işitsin bilsin
Can sağ iken yurt vermeniz düşmana
İsterse Uruset ne ki var gelsin
Can sağ iken yurt vermeniz düşmana

Gurşanın gılıcı geyin donu
Gavga bulutlan sardı her yanı
Doğdu goç yiğidin şan alma günü
Can sağ iken yurt vermeniz düşmana

Gavga günü nâmert sapa yer arar
Er olan göğsünü düşmana gerer
Cemi ervah bizden meydana girer
Can sağ iken yurt vermeniz düşmana

Asker olan bölük bölük bölünür
Sandınız mı Gars galası alınır
Boz atlar üstünde gılıç çalınır
Can sağ iken yurt vermeniz düşmana

Hele Alosman'ın görmemiş zorun
Din gayreti olan tedârik görün
At tepip baş kesin Kazak'ı kırın
Can sağ iken yurt vermeniz düşmana

Benesferdir bilin Urus'un aslı
Orman yabânisi balıkçı nesli
Hınzır sürüsüne dalıp kurt misli
Can sağ iken yurt vermeniz düşmana

Şenlik ne duruşuz atlara minin
Sıyra gılıç düşman üstüne sürün
Artacaktır şanı bu Alosman'ın
Can sağ iken yurt vermeniz düşmana

İster ihtiyar ol ister nevcivân
Bu dünyada bâki kalan öğünsün
Merahsız fikirsiz gamsız her zaman
Her zaman şâd olur gülen öğünsün

Müddet ki Hazret-i Âdem'den beri
Ohunmaz defteri bilinmez sırrı
Bu dünyadan gitti nice min biri
Ahrattan dünyaya gelen öğünsün

Sefil Şenlik diyer bu dünya fâni
İskender Urusta Süleyman hani
Ecel pazarından kurtaran canı
Azrail'den möhlet alan öğünsün.

2

Mevlayı seversen konak et beni
Bu gece eğlenir yatar giderem
Gözden ırak olup gönülden cüda
Derbeder olurum iter giderem

Çıra yakıp yanımızda oturma
Burda olan sözü köye götürme
Bir parça ekmekle su da getirme
Niyet edip oruç tutar giderem

Sabahtan kalkan da han pulu iste
Eğer vermez isem sen beni kısta
Atı koy mezada müşteri seste
Değere değmeze satar giderem

Mevlayı seversen tan etme bize
Hak kulun ayıbın vurmadı yüze
Bu yıl tahsirliydim göründüm göze
Bıldır yağan kardan beter giderem

Çıldırlı Şenlik'im aşk hevesinde
Üryan gönlüm gezer abdal postunda
Kahve ocağında peyke üstünde
Yorgansız döşeksiz yatar giderem