HALİDE NUSRET ZORLUTUNA'NIN HAYATI ve ESERLERİ - KIZININ KALEMİNDEN

KIZININ KALEMİNDEN
"Benim annem bir tanedir!"
Bu cümleyi sık sık tekrarlamayan kişi Var mıdır?
Kim yüreğinin en içinde hissetmez annesinin bir taneliğini?
Fakat  ben yine de, "Benim annem bir tanedir, diyorum, bütün annelerin içinde, bü-rtin annelerin üstünde...
Yazarmış, şâirmiş... Pek çok kişi tanımış, sevmiş onu. O'na gerçekten hürmet etmişler. "Hocama anamızdır." demiş öğrencileri.
Sanatı, öğretmenliği, insanlığı ile hizmet etmiş memleketine, memleketinin evlâtla­rına. Bütün bunlar büyük ve güzel.
Güzel, fakat uzaktır bana.
Bende yaşayan iyi ve ince bir yüzdür; annemin yüzü. Ve çok sıcak ama bir çocuğun yüreğini tutup ısıtacak kadar sıcak ellerdir; annemin elleri.
Gayrısı uzak, gayrısı yok!
Bir de bunca yılın biriktirdiği hâtıralar var: Sıcaklar, soğuklar, mehtap ve fırtına. Hepsinde o iyi yüz ve sıcak ellerin izi. Zor'u kolay eden, soğuğu ısıtan, güzeli "En güzel" yapan.
Anneciğim eğer evlâtların sevmeği, insanı, bayrağı Yaratan'ı sevmeyi öğrendiyse: sen söylediğin içindir.
Eğer evlâtlarında güzel ve doğru varsa: sen verdiğin içindir.
Vermeği, elinde olanı değil yalnız, ruhunu ve canını bunca rahat ve bu kadar sevinerek vermeği biz yalnız sende gördük.
Yaralan in ışığını gözlerinde, iyiliğini davranışlarımda, şefkatini yüreğinde hissettik.
Biz seccadeden, teşbih şıkırtısından gelen huzuru sende bulduk. Sende öğrendik.
Merhamet'i, gözyaşlarında. Yardımı, ellerinde. Şiiri yaşantında gördük.
Yıllar önce, bir sabah vakti, Kurtuluş'ta buğulanan kavakları seyrediyorduk, garip bir an, "Kavaklar ne güzel" dedik. Elimi tuttu: "
Bak Işın, kavaklar güzel, ... Dünya güzel, yaşamak güzel demektir bu. Bunu hiç unutmayalım olur mu, sıkıldığımız, üzüldüğümüz zaman hatırlatalım birbirimize, kavaklar gü­zeldi, diyelim... Mutlu olduğumuz zaman da düşünelim kavakları...."
O sabah vakti, erken... Kurtuluşta kavaklar ince uzun, bu dünyadan uzak, bu dünya­nın içinde buğulu ve güzeldi!
Ben hiç unutmuyorum anneciğim.
Emine IŞINSU