HALİT FAHRİ OZANSOY EDEBİ HAYATI VE KİŞİLİĞİ
İlk şiirleri lisede öğrenciyken Rübap (1912) ve Şebal (1912-1913) dergilerinde yayımlanır. 1914-1918 yılları arasında adını aruz ölçüsü ile yazdığı Fecr-i Ati ve Servet-i Funun çizgisindeki şiirleriyle duyurur. 1917-1918, H. Fahri’nin hece veznine geçiş ve Cenk Duyguları’nı neşrettiği yıllardır. Bu yıllardaki şiirlerinde Mehmet Emin ve Ziya Gökalp’ın tesirleri altındadır. Şair bu yılar arasında Ömer Seyfettin, Ziya Gökalp gibi Türkçülerin tesir ve teşvikleri ile heceli şiire yönelmiştir.
1918 de Ziya Gökalp’in tesirinde heceye yönelmiş kimi zaman hece kimi zamanda aruz ile şiirler yazmayı sürdürmüştür. 1919 yılında tekrar aruza dönmüş fakat 1920 den sonraki şiirlerini zaman zaman aruz ölçüsü ile yazmış olsa da hece ile yazmaya başlamış. "Aruza Veda" şiiriyle bu kalıbı bırakarak şiirlerini “Yeni Mecmua" da yayınlamaya başlayarak "Hecenin Beş Şairi" arasında yer almıştır. Nedim adında 18 sayı süren haftalık bir dergi çıkarmış, Reşat Nuri Güntekin, Faruk Nafiz Çamlıbel, Selahattin Enis gibi şair ve yazarların ilk yazıları bu dergide yayımlanmıştır. Sonraki şiirleri en çok Hayat, Ayda Bir, Serveti Fünun-Uyanış (derginin yazı işleri müdürlüğünü de yapmıştır.), Çınaraltı, Varlık, Hisar dergilerinde yayımlanmıştır.
Şiirlerinde maziye bağlılık ve gençlik hatıraları, aşk, ölüm, hüzün, melankoli konularını işleyen bir şairdir. Ferdi konular işleyen Halit Fahri, “tedirgin ve karamsar ruh halinin şairi” olarak tanınacak kadar bedbin bir şairdir. Aşk şiirlerinde ayrılık hüznünü dile getiren şiirler yazmış, ölüm temasını sık sık ele almıştır. Ölüm konusu tiyatro eseri olan Baykuş’ta da işlenmiştir. “ Şiirlerinde egzotik sahnelere, masal âlemlerine de “yer verdiği görülmektedir. Eşini kaybettikten sonraki şiirlerinde karamsarlık ve hüzün gitgide yoğunlaşır.
“Halit Fahrinin özellikle ilk piyeslerinde, kişisel duygular, milli ve yerli hayatın gözleme dayanan canlı izlenenlerinin yanında. Ilımlı bir egzotizmin kokusu da sezilir.”
İLGİLİ İÇERİK
