FAZIL HÜSNÜ DAĞLARCA 
KİMDİR?
Kuleli Askeri Lisesi’ni (1933), Harp Okulu’nu (1935) bitirdi, piyade subaylığıyla doğu ve orta Anadolu’nun, Trakya’nın bir çok yerlerini dolaştı, orduda hizmeti on beş yılı doldurunca, önyüzbaşı iken askerlikten ayrıldı (1950), Çalışma Bakanlığı Is Müfettişi olarak İstanbul’da çalıştı (1952–1960), Aksaray’da Kitap kitabevini açtı (Aralık 1959), yayımcılık yaptı, Türkçe adında bir de aylık dergi çıkardı (43 şayi, 1960–1964), kitabevini kapattı (1970), simdi yalnız şair.
İlk yazısı (bir hikâye) ortaokul öğrencisiyken Yeni Adana gazetesinde bir yarışmada armağan kazanarak yayımlanmış (1927), sanat dergilerinde ilk kez, Kuleli Lisesi son sınıfta iken Yavaşlayan Ömür şiiriyle görünmüştü (İstanbul Dergisi 1933). Sonra Varlık dergisine şiirler vermeye başladı (Mayıs 1934).
Harbiye’den subay çıktığı gün (30 Ağustos 1935) satışa çıkardığı ilk kitabi Havaya Çizilen Dünya’da ölçülü, uyaklı, asık tarzı denemeleri de bulunuyordu. İkinci kitabinin çıkmasıyla ( Çocuk ve Allah, 1940) kişiliği çevresinde en yetkili kalemlerin uyandırdıkları ilgi ve dikkati yıllar yılı eksiltmeden sürdürerek, Cumhuriyet devrinin en kuvvetli sairlerinden biri oldu. Çocukluk ve Allah temaları üzerinde halka genişleyen bir bütünlük görünüşünün hâkim olduğu ikinci kitabından bu yana, eserlerinin özü, sayısı ve hacimleri bakımından, Tanzimat’tan beri şiirimizin en verimli sanatçısı odur. Şiirinde mağara devri adamlarından modern çağın insanına kadar, kişioğlunun iç ve diş dünyasını, yurt ve dünya insanini, çok yönlü davranış ve çatışmalarıyla islediği, soyut-somut durumlar üzerinde derinleştiği, bunları yaparken de, arada söyleyiş sağlamlığını ihmal etse bile, kendine vergi hayaller, benzetmeler, semboller hazinesinden kuvvet aldığı görülür. 1970’de sayısı 34’ü bulmuş kitapları içinde Çocuk ve Allah, Daha, Çakırın Destani, Toprak Ana, Aç Yazı, Asa, Türk Olmak, Haydi özellikle ön planda yer alır.
Bir ara Sözcü dergisine 1960 ve Vatan dergisine 1961–1962 yazdığı, özdeyiş niteliğinde kısa düzyazıları bir yana bırakılırsa, yalnız şiirle uğrasan ve şiirlerini Türkiye’nin hemen bütün edebiyat dergilerine yaymış olan Dağlarca’nın kitapları, ilk baskı yıllarıyla şunlardır:
Havaya Çizilen Dünya (1935), Çocuk ve Allah (1940), Daha (1943), Çakırın Destanı (1945), Taş Devri (1945), Üç Şehitler Destanı (1949), Toprak Ana (1950), (Aç Yazı 1951), İstiklal Savası- Samsun’dan Ankara’ya (1951), İstiklal Savaşı- İnönüler (1951), Sivaslı Karınca (1951), İstanbul-Fetih Destanı (1953), Anıtkabir (1953), Asa (1955), Delice Böcek (1957), Bati Acısı (1958), Mevlana’da Olmak-Gezi (1958), Hoo’lar (1960), Özgürlük Alanı (1960), Cezayir Türküsü (Fransızca, İngilizce ve Arapça çevirileriyle birlikte, 1961), Aylam (1962), Türk Olmak (1963), Yedi Mematlar (1964), Çanakkale Destanı (1965), Dışarıdan Gazel (1965), Kazmamama (1965), Yeryag (1965), Vietnam Savaşımız (İngilizcesiyle, 1966), Kubilay Destani (1968), Haydi (1968), 19 Mayıs Destani (1969), Vietnam Körü destan-oyun, (1970), Hiroşima (Fransızca, İngilizce çevirileriyle, 1970), Malazgirt Ululaması (1971), Kınalı Kuzu Gidi (1972), Gazi Mustafa Kemal Atatürk (1973), Horoz (1977), Hollandalı Dörtlükler (1977), Çukurova Koçaklaması (1979), Nötron Bombası (1981), Yunus Emre’de Olmak (1981), Çıplak (1981), İlk Yapıtla 50 Yıl Sonrakiler (1985), Uzaklarda Giyinmek (1990), Dildeki Bilgisayar (1992).
Dağlarca çocuk şiirleri de yazdı. Bu alanda ilk kitabi Açıl Susam Açıl Yugoslavya’da basildi (Üsküp, 1967), bunu İstanbul’da çıkan Kus Ayak (1971), Arka üstü (1974), Yeryüzü Çocukları (1974), Yanık Çocuklar Koçaklaması (1976), Balina ile Mandalina (1977), Yaramaz Sözcükler (1979), Göz Masalı (1979), Seker Yiyen Resimler (1980), Yazıları Seven Ayı (1980), Cinoglan (1981), Hin ile Hincik (1981), Güneş Doğduran (1981), Kaçan Ayılar Ülkesinde (1982) kitapları izledi.
Kazandığı armağan ve ödüller: Türkiye’de bir şiiriyle (Çakırın Destanî kitabındadır) C.H.P Şiir Yarışması’nda üçüncülük (1946); Asa kitabıyla 1956 Yeditepe Şiir Armağanı; Delice Böcek kitabıyla Türk Dil Kurumu 1958 Şiir Ödülü; Türkiye Milli Talebe Federasyonu’nun Turhan Emeksiz Armağanı (1966). Arkın Çocuk Edebiyatı 1973 Yarışması’nda jüri, üç şiirine "yarışma üstün onur ödülü" verdi (1974); Horoz şiir kitabıyla Sedat Simav Vakfı Ödülü’nü Peride Celal ile bölüştü (Aralık 1977). Yurt dışında International Poetry Forum /uluslar arası Şiir Forumu, Pittsburgh, Amerika/ Dağlarca’yı en iyi Türk sairi seçti (1967). Struga (Yugoslavya) Şiir Festivalleri’nin 13.sünme ödül Altın Çelenk Dağlarca’ya verildi (Ağustos 1974) ve Milliyet Sanat Dergisi’nce de "1974 Yılının Sanatçısı" seçildi.
Şiirlerinden seçmeler Dört Kanatlı Kus (1970)’ta toplanmıştı. Sairin eserlerinin çeşitli baskıları ve başka dillerde yayınlanmış "şiirlerinden seçmeler" kitaplarını listesi, Hollandalı Dörtlükler sonunda belirtilmiştir.
Bütün eserleri Cem Yayınevi’nce toplu olarak yayınlanmakta olan sairin bu yeni Dağlarca Dizisi’nde 13 kitabi çıktı (1964–1979).
İLGİLİ İÇERİK
FAZIL HÜSNÜ DAĞLARCA HAYATI ve ESERLERİ
- Önceki
- Sonraki >>
