ERGİN GÜNÇE HAYATI ve ESERLERİ
12 Şubat 1938’de Giresun’da dünyaya geldi. 16 Ocak 1983’te Ankara’da hayatını kaybetti. Öğretmen Melahat Hanım ile Bahtiyar Günçe’nin oğludur. 1955’de İstanbul Erkek Lisesi’ni bitirdikten sonra 1960’da Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’nden mezun oldu. Orta Doğu Teknik Üniversitesi’nde asistanlığa başladı. Daha sonra İngiltere’ye giderek London School of Economics’te makro-mikro ve ileri iktisat teorisi alanında lisansüstü, Paris’te doktora çalışması yaptı. Yurda döndükten sonra ODTÜ’deki görevine yeniden başladı. Nisan 1969’da işgal olayında öğrencilere önderlik ettiği gerekçesiyle tutuklandı; üç ay sonra serbest bırakıldı. Bir yıl boyunca takma adlarla sosyalizm hakkında kitaplar çevirdi. Özel dersler verdi. 1970’te üniversiteye geri döndü. Başbakanlıkta danışman olarak çalıştı. 1980’de ODTÜ’ye döndü. Paris’ten Ankara’ya gelirken Esenboğa’da düşen uçakta kırk yedi yolcuyla birlikte yaşamını yitirdi. Ankara Karşıyaka Mezarlığı’nda gömülüdür.
1960’dan başlayarak ürünlerini Yelken, Değişim, Papirüs, Dost gibi dergilerde yayımladı. Ayrıca Sosyal Adalet ve Ant gibi dergilerde siyasi makaleler yayımladı. İlk şiirlerinde İkinci Yeni etkisi görünürken, özellikle 1972’de Yeni a’da yayımladığı şiirlerinde toplumsal sorunlara ağırlık veren, kavgacı bir düzleme kaydığı kabul edildi. Hakkında “serin bir şair” (O. Mazlum, C. Süreya) ve “Kırık bir Verlaine” (S. Karakoç) değerlendirmeleri yapıldı. T. Akdağ’a göre, “Şiirleri hafif, çocuksu ve rahat. İlk bakışta, Orhan Veli, Necati Cumalı karışımının daha masalsı bir uzantısı gibi görünüyorsa da, okudukça kendine özgü bir şiirin hamağında hafif hafif sallandığınızı sezer gibi oluyorsunuz. Yerlerine yumuşakça oturtulmuş sözcüklerden meydana gelen rahat bir mısra yapısı, çağrışımların genişlettiği hayal halkaları ve hemen hemen bütün şiirlerinde insana tatlı bir rüzgar gibi değen çocuksu hava. İşte Günçe’nin şiirini değişik yapan özellikler bunlar.”
ESERLERİ:
Gencölmek (1964),
Türkiye Kadar Bir Çiçek / Bütün Şiirleri (1986).
ERGİN GÜNÇE - OĞUZ TANSEL
Çok geç duydum uzak gurbette:
Esenboğa yemiş canlarımızı,
Ateş düştü, yüreğimde koptu tel,
Can dayanmaz, donar kan,
Sisten başka yok mu sorumlu?
Bir türlü varmıyor demeye dilim,
Yüz binlerde seçkindi usuyla,
Yalan, al bulunmazdı işinde
Işık içindeydi çevresi "Günce"
Çam dalını okşarken sevgi dolu
"Buraların altı denizce su" diyordu.
Kördüğümleri çözerdi kıvrak zekası,
Ak güvercinler uçardı gözlerinden.
Bilgin, ozan yetenekli insan,
Yarım kaldı düşleri, kitapları
Yiğit, dost bir yıldız daha kaydı.
İLGİLİ İÇERİK