MEVLANA İLE İLGİLİ ŞİİRLER

Page 1 of 2

MEVLANA İLE İLGİLİ ŞİİRLER

SAYFA:1/01-10

1-MEVLANA-BEKİR SITKI ERDOĞAN

Ey saadet mülkünün hünkârı Pir
Sende sır var
Sende sekran kâinatın raksı var
Her giren cahil girer Dergâhına
Her çıkan dânâ çıkar.

Ey güzellik sırrının miftahı dost,
Ey ilâhi nurla şavkalmış bedir
Ey hudutsuz ma’verâ
Solmıyan gerçek bahar.
Söyle esrarın nedir?
Her giren çirkin girer dergâhına
Her çıkan râna çıkar…

Türbegâhın dâima âşıklar evi
Cümle âlem vecd içinde
Cümle âlem Mevlevi…
Yer döner, boşluk döner, âlem döner,
Cümle âlem Şems’in etrafında raksetmektedir.
Bir büyük âyinde’ tekmil rûzigâr
Bir dönüş başlar ki artık yer ve gök
Hep kaybolur
En güzel mâ’nâ çıkar…

Ey muhabbet pîri dost,
Ey gönüller tahtının sultanı yâr
Siretin her kalbe sinmiş,
Sûretin her yüzde var.
Sayfa sayfa şerhedilmiş Mesnevidir her kapı
Hangi âşık çalsa
İstikbâle Mevlâna çıkar.

D-III - ARİF NİHAT ASYA

Yatırırken bu sedef kakmalı şimşir beşiğe
Neyle kundakladılar Hazret-i Mevlânâ'yı?

Perdelerden taşırıp neyleri çığlık çığlık
Neyle kundakladılar Hazret-i Mevlânâ'yı

Bir, ipekten ve köpükten yaratılmış yumuşak
Tüyle kundakladılar Hazret-i Mevlânâ'yı.

Kıyılardan, ovalardan derecek inciyle,
Çiyle kundakladılar Hazret-i Mevlânâ'yı.

Gece, mehtabı elekten geçirip kirpikler
Ayla kundakladılar Hazret-i Mevlânâ'yı.

Mesnevî'sinde bir altın lüleden nûr akıtıp
Öyle kundakladılar Hazret-i Mevlânâ'yı.

"Bu yürek durmayacaktır" dediler... esmadan
"Hay"la kundakladılar Hazret-i Mevlânâ'yı.

Sakalar doldurarak kırbaların Kevser'den
Meyle kundakladılar Hazret-i Mevlânâ'yı.

Ve açıp ağzını Nîsan Tası'nın Besmele'ler
Suyla kundakladılar Hazret-i Mevlânâ'yı

Ruhlardan, kokulardan, durulardan duru bir
Şeyle kundakladılar Hazret-i Mevlânâ'yı.

Ulu Tuba'ların altında gönüller, eller
Böyle kundakladılar Hazret-i Mevlânâ'yı.

Kubbe-i Hadrâ, Ş.l, 1975, s.225

Sedef kakmalı: Sedefle süslenmiş.
Şimşir beşik: Tabut.
Esma: İsimler, Allah'ın isimlerinden
Hay: Allah'ın isimlerinden; diri, canlı.
Kırba: Sakaların su taşıdıkları köseleden kap.
Nîsan Tası: Mevlânâ Müzesi'nde tunçtan, tarihî bir küp.
Tûbâ: Cennet'te büyük bir ağaç

MEVLANA - ARİF NİHAT ASYA

Yıllar yılı, gurbetlere sabretti de gitti;
Her hâli için Tanrı’ya şükretti de gitti.

Yaz kış, sabah akşam, gündüz gece demeden O,
Esmâ-i İlâhiyyeyi zikretti de gitti…

Yaz kış, sabah akşam otururken ve dönerken
Esrâr-ı İlâhiyyeyi fikretti de gitti.

Kalkınca kudümlerle ve neylerle semâ’a
Her akşamı bir Leyle-i Kadr etti de gitti.

«Arif kişiler gönlü, yerimdir» diyerekten
Sevdâsını âriflere nezretti de gitti.

Herkes bilir: ömrünce gönül kırmadı şurda;
Ömrünce sevâb işledi; hayr etti de gitti.

İnşâd edecektir O’nu güller de dalından:
Evrâd’ını bülbüllere öğretti de gitti.

Duyguyla, tefekkürle kanadlandı yerinden;
Her fikri ve her duyguyu şi’r etti de gitti.

Hüsnün dili, aşkın dili, gönlün dilidir bu…
İhsâtıını nîsan gibi neşretti de gitti.

Gözler bularak bakmak için sende, ey Asya,
Her yıl düğün âyinini seyretti de gitti.

Tahrilli, Yeşil Kubbe’nin üstünde hilâli
Yollarda kalan yolcuya Bedr etti de gitti.

Mutriblere «Ney üfle, kudüm vur!» sana, şâir,
«Yaz, söyle ve anlat!» diye emretti de gitti.

Bir kısmına teşbihini has bendelerinden,
Bir kısmına ilhamını devretti de gitti.

MEVLANA-ARİF NİHAT ASYA

"Arif kişiler gönlü yerimdir!" diyerekten
Sevdasını ariflere nezretti de gitti.

Herkes bilir ömrünce gönül kırmadı surda;
Ömrünce sevap işledi, hayr etti de gitti.

İnşad edecektir onu güller de dalından:
Evradını bülbüllere öğretti de gitti.

Duyguyla, tefekkürle kanatlandı yerinden;
Her fikri ve her duyguyu şi'r etti de gitti.

Hüsnün dili, aşkın dili, gönlün dilidir bu...
İhsanını nisan gibi neşretti de gitti.

Gözler bularak bakmak için sende ey Asya,
Her yıl düğün âyinini seyretti de gitti.

Tahrilli Yeşil Kubbe'nin üstünde hilâli
Yollarda kalan yolcuya bedr etti de gitti.

Mutriplere "Ney üfle, kudüm vur!", sana, şair,
"Yaz, söyle ve anlat!" diye emretti de gitti.

Bir kısmına teşbihini has bendelerinden,
Bir kısmına ilhamını devretti de gitti.

5-MEVLANA -D V - ARİF NİHAT ASYA

-Remzi Akyürek'e-

Ney, kudüm, ûd uyumuşlar şimdi.
Okur Evrâd'ını kuşlar şimdi.

Hepsi "Mevlâ" diye çarpardı, yazık,
O yürekler soğumuşlar şimdi!

Mesnevi nerde, nasıldır Dîvân?
Çeşmelerdir, kurumuşlar şimdi...

Yolcusuz, Kubbe-i Hadrâ'ya gelen
Şu inişleri şu yokuşlar şimdi...

Bihaber öyle ki, bilmem; ne yazar,
Ne okurlar okumuşlar şimdi?

Tozlar altında mı, göklerde midir
O keramet, o buluşlar şimdi?

Rahlelerden el açar Arş'a duâ
Okur Evrâd'ını kuşlar şimdi!

Kubbe-i Hadrâ, Ş.1, 1975, s. 229

GELDİM YA MEVLANA-İBRAHİM SAĞIR

Günahkâr hâlimle, âr ede ede,
Türbende mum diye yanmaya geldim.
Destûr ver ya Hünkâr, Şems-i Tebriz’in,
Selâmın edeple sunmaya geldim.

Sonsuzluğun ezel-ebet arası,
Bilirim yüzümün çoktur karası,
İçimde kanadı firkat yarası,
Hasretim giderip kanmaya geldim.

Bu nefis mânâya küstürdü beni,
Madde sehpasında astırdı beni,
Delice her yana estirdi beni,
Huzurda durulup, dinmeye geldim.

Dünya denen hiçi attım ardıma,
Deva sende diye bildim derdime,
Yetiş pirim yetiş, imdat yardıma,
Mânâ denizinde yunmaya geldim.

Tövbe hırkasını giydim eynime,
Kulluk zincirini taktım boynuma,
Doldurdum sevdanı kuşça göynüme,
Nurunda nârımdan sönmeye geldim.

İçim alev alev aşkın nârından,
Çek al beni, çek al, benlik surundan,
Nur ver bana, nur ver bana nurundan,
Pervanen olup dönmeye geldim.

Kumrular “HÛ” çeker türben damında,
Duyulur Konya’nın her akşamında,
Şu derin sükûtun gizli gamında,
O güzel demleri anmaya geldim.

SANA GELDİM MEVLANA - YAVUZ BÜLENT BAKİLER

Sana geldim Mevlana...
Düştüm yollara Fatiha'larla
Önümde yemyeşil ışıktan bir iz
Yıkanmış yaprak gibi tertemiz

Sana geldim Mevlana...
Her şey öylesine mağrur, sessiz, tertemiz
Geçmiş asırlardan beri tertemiz
Bir el dokundurursam sandukalara
Uyanır Horasan erleri

Sana geldim Mevlana...
Divan durdum önünde, duygulu, sessiz
İçimde ne hasret, ne gül, ne bülbül
Şimdi ezan nur âlem, nur Konya
İşte sabır, işte aşk, işte tevekkül
Sen bilirsin Mevlana...

Sana geldim Mevlana...
Ayet ayet İslam, nakış nakış Türk
Bir türbe içinde ne güzel mana
Serin bir rüzgârla çok uzaklardan
Sana geldim Mevlana...

MEVLANA İLE HOŞGÖRÜ- SELİM TEMİZ

Uzayın derin bir sırrı var, döner kardeşçe
Dünya döner, devran döner, sonra yine döner
Kendi etrafında döner Dünya, hiç durmadan
Ezeli ve ebedi bir sabırdır, Mevlana
Güneş çok uzaktır, hem ısıtır hem de yakar
Her şey toprakta başlar, toprakta tekrar biter
Zaman, döner bir Dünya'dır; ışığı Güneş'tir
Ezeli ve ebedi bir sabırdır, Mevlana
Yağmur yağan râhmettir, tekrarlanan zahmettir
Toprak, verir, tekrar alır, tekrar can'dır toprak
Yaradan yaratmış, çok çeşitli ve de kutsal
Ezeli ve ebedi bir sabırdır, Mevlana
Dönerek işleyen ‘İlâhi' bir ışıktır ‘O'
Dönerek işleyen bir Dünya'dır, Mevlana
Sabırla akan, zamanla mekândır Mevlana
Yüzde yüz ilimdir yaradan; elçi Mevlana

MEVLANA- METİN KELEŞ

Hoş görünün mimarısın
Gönüllerin baharısın
Türkülerin diyarısın
Canım Mevlana Mevlana

Döner durur semahların
Ne güzeldir sabahların
Çoktur senin âşıkların
Ağlar Mevlana Mevlana

Az da biter çokta biter
İnsana insanlık yeter
Gönüller hep seni sever
Yanar Mevlana Mevlana

Aşık Metin bitmez sanma
Hakkı uzakta arama
Bu gönülde ki yarama
Derman Mevlana Mevlana

10-BU GÜN MEVLANA GÜNÜ -İBRAHİM COŞAR

Unutalım yürekte beslenen tüm kinleri
Bu gün hoşgörü günü bu gün Mevlana günü,
Birleştirelim dostlar dünyadaki dinleri
Görmeyelim küskünü bu gün Mevlana günü

Gel diyordu Mevlana kim olursan öyle gel
Kardeş yaratıldık biz olur mu ki bizden el
Tanrı insanı sever güzel olursa amel
İnsandan yok üstünü bu gün Mevlana günü,

Unuttum bana karşı yapılan hakareti
Sizde beni affedin, beslemeyin nefreti
Bak Mevlana göstermiş bizlere işareti
Unutalım biz dünü bu gün Mevlana günü,

Coşari sesleniyor sevgi olsun yürekte
İnsanlık için her şey, özü vardır gerçekte
Yapılan her sevabın hepsi ayrı ölçekte
Bozmayalım bütünü bu gün Mevlana günü