ORMAN ve AĞAÇ ŞİİRLERİ

Page 4 of 9

SAYFA:4 / 31-40

31-AĞAÇ -2

I
Bir ağaç ki düşünür
Bütün ömrünce,
Bir ağaç ki ağlar
Yağmur yağdıkça,
Derdi sorulmaz
Gölgesiyle yatılır
Koyun koyuna toprakta,
Meyvesi yenilir
Dalı kesilir üstelik.
Ve ben senin için ağlarım
Yağmur yağdıkça.

II
Çıldırtmağa kalkma beni
Çıldırmam.
Nasıl olsa benimsin
Yıldız yüklü ağaç.
DERT Mİ ARARSIN

ORMAN - İLHAMİ BEKİR TEZ

Kestane, gürgen, palamut
Altı yaprak, üstü bulut.
Gel burada sen, derdi unut.
Orman ne iyi, ne iyi,
Aman ne iyi, ne iyi!

Dallar kol kola görünür,
Yaprak yaprağa sürünür,
Kışın karlara bürünür
Orman ne güzel, ne güzel,
Aman ne güzel, ne güzel!

Ormanda kuşlar, böcekler,
Yavru ceylanlar emekler,
Açar yedi renk çiçekler,
Orman ne büyük, ne büyük,
Aman ne büyük, ne büyük!

Çamın, yaprağı dökülmez,
Gürgenin kolu bükülmez,
Ağaç dibinden sökülmez.
Orman ne canlı, ne canlı,
Aman ne canlı, ne canlı!

İzin vermeyiz kırmana,
Dayanamayız vurmana,
Baltayı sokma ormana,
Orman ne mutlu, ne mutlu,
Aman ne mutlu, ne mutlu!

Git, git sona varamazsın,
Kuşak olsan saramazsın,
Dalını koparamazsın,
Orman ne sonsuz, ne sonsuz,
Aman ne sonsuz, ne sonsuz!

ELMA AĞAÇLARI-EMİN RECEP GÜREL

Bir gün gelir, çiçeklenir,
Yine elma ağaçları,
"Artık bahar geldi!" denir,
Dallar öter yamaçları.

Kelebekler üşer üşer,
O mavili çiçeklere;
Sonra yağmur gibi düşer
O çiçekler bütün yere.

Güzel ağaç! derim, yazık!
Yetim kaldın bir tarafta.
Dallar iner yere artık,
Geçer geçmez birkaç hafta.

Kapılırım bir sevince
Sonu gelmez hülyalarla;
Zümrüt dallar süslenince
Kıpkırmızı elmalarla.

ORMANLARIM -M. NİHAT MALKOÇ

Yurdumuzun örtüsüsün
Ormanlarım, ormanlarım!...
Tabiatın ak süsüsün
Ormanlarım, ormanlarım!...

Temiz eder havamızı
Sıcak tutar yuvamızı
Renklendirir ovamızı
Ormanlarım, ormanlarım!...

Üçü, beşi, düzinesi…
Yurdumuzun hazinesi
Bakılası, gezinesi…
Ormanlarım, ormanlarım!...

Emanettir bize doğa
Ağaçlar can katar dağa
Yeşil hayat verir bağa
Ormanlarım, ormanlarım!...

Canlanırsın nevbaharda
Boynun bükük kalır karda
Kimseleri koymaz darda
Ormanlarım, ormanlarım!...

Çiçeği var, dalları var
Arısı var, balları var
Kahverengi, alları var
Ormanlarım, ormanlarım!...

Temiz hava derde derman
Sağlığını korur orman
Gözün gibi sakın, aman!...
Ormanlarım, ormanlarım!...

35-ORMAN HAFTASI -MİNA BEGÜM COŞKUN

Doğa ne güzel,
Ağaçlarla birlikte.
Ağaçlarda istemez
Kesilmeyi elbette.

Ormanları kesmeyin
Sonra halimiz ne olur.
Küçük, büyük ağaçlar
Hepsi de yok olur.

Ormanları sevelim
Onları kesmeyelim.
Ağaç kesenleri de
Uyarmayı bilelim.

ORMAN - ONAT KUTLAR

Kendine esen rüzgârla derinleşen
yüzü bir adamın durur
ve ormana bakar, bu benim.
Damarların ugultusunu duyar bir sarnıçtan
gizli bir kente döşenmiş suyollarının
Ağaçların sararmış yaprak uçları
dalarken gökyüzünün karanlık denizine
kökler büyülü bir ışıkla aydınlanır ve toprak
yabancı bir mimariye açılır, bana ait olan.
Yalnızlık, doğunun bildik çarşısı
kendi alışverişiyle canlanır, yeni bir ırkın
kölesi masmavi bir adam haber bekler, benden
yabancı bir tapınağın tanrıçasına.
Ötmeyen soyu tükenmiş kuşun saati
alacakaranlığı gösterir, gündüze mi geceye mi
gideceği belirsiz bir yolcu gibi. Ben.
Anılar biter ve bir cumhuriyetin
sınırları silinir.
Çekilirken bir çınarın burcuna
yüzünün gölgesi olan güneş bayrağı,
bir adam çam iğnelerinden bir çelenk koyar
kayanın dibine, bir gençlik anıtı olan kayanın.
Sonra ağır ağır ağaca dönüşür
Geleceğe ve sonsuzluğa uzatır yapraklarını
sürgünde bir kıral gibi, ülkesi olmayan
Bırakır kılıcını toprağa
rüzgâr ve büyüyle gelen adam
Geriye uzak bir uğultu kalır ve kimsenin yak basmadığı bir orman.

AĞAÇLA ADAMIN KARŞILAŞMASI -AŞIK DURSUN CEVLANİ

Bir adam girmiş ormana
Balta ile fidan keser
Bakmaz sağa sola yana
Katil gibi çok can keser

Ağaç der ki kıyma bana
Her zaman lazımım sana
Suyumdan iç kana kana
Yalvarırım kesme beni

Adam der ki süzeceğim
Kesip seni yüzeceğim
Sıra sıra düzeceğim
Vazgeçmem keserim seni

Ağaç der onmaz yaş kesen
Vahşi adamdır baş kesen
Cehennemlik ağaç kesen
Yalvarırım kesme beni

Adam der ki biçeceğim
Satıp rakı içeceğim
Her işten vazgeçeceğim
İmkân yok keserim seni

Ağaç der ki ekip biçsen
Helal yiyip helal içsen
N'olur ki benden vazgeçsen
Yalvarırım kesme beni

Adam der ki harcım çoktur
Verilecek borcum çoktur
Yüreğimde acım çoktur
Elbette keserim seni

Ağaç der ki Hak'tır benim
Marifetim çoktur benim
Veremliye doktor benim
Yalvarırım kesme beni

Adam der ki n'olacağım
Seni burdan çalacağım
Satıp bir kız alacağım
Çare yok keserim seni

Ağaç der ki sen de alış
Tarla bostan ek de çalış
Para kazan kız al seviş
Yalvarırım kesme beni

Adam der ki ister yaş ol
Tuba ağacına eş ol
İsterse ondan da baş ol
İlle de keserim seni

Ağaç der ki el olurum
Yerlere çengel olurum
Sellere engel olurum
Yalvarırım kesme beni

Adam der ki binam yoktur
İçinde bir sunam yoktur
Babam yoktur anam yoktur
N'olacak keserim seni

Ağaç der ki ben nevreste
Kesersen olursun hasta
Ahım çıkar asta beste
Yalvarırım kesme beni

Adam der ki tıkacağım
Dipten dibe sokacağım
Hem kurutup yakacağım
Keser de keserim seni

Ağaç der ki atar seni
Yaradanım tutar seni
Benden beter eder seni
Yalvarırım kesme beni

Adam der ki sindiririm
Bir dereye indiririm
Arabaya bindiririm
Bir ala keserim seni

Ağaç der ki ağdırırım
Bulutları yağdırırım
Sürüleri sağdırırım
Yalvarırım kesme beni

Adam der ki işte balta
Devir ağacı yan yata
Haz duyarım sata sata
Beklemem keserim seni

Ağaç der Allah'tan oldu
Karşıdan bir arslan geldi
Adam korktu benzi soldu
Demedim mi kesme beni

Adam der hemi n'olacak
Bu arslan beni alacak
Sevdiğim yetim kalacak
Aman ağaç kurtar beni

Ağaç der tırman başıma
Dalıma sarıl üşüme
Arslanın burda işi ne
Demedim mi kesme beni

Adam der ki sen ağaçsın
Taze bir fidansın yaşsın
Kıymetlisin nazik hoşsun
Aman ağaç kurtar beni

Ağaç der çekme ahüzar
Cümleye yar Perverdigar
Başım üstünde yerin var
Demedim mi kesme beni

Ağaçlar da yandı tüttü
Bunca çektiklerim yetti
Arslan döndü geri gitti
Demedim mi kesme beni

Adam der bende var sızı
Allah senden olsun razı
Ağaçlar kurtarır bizi
Yaş ağacı kesmeyelim

Bak Allah'ın hikmetine
İnsanlar koşar çetine
Uluların hürmetine
Yaş ağacı kesmeyelim

Ağaç mazlum insan zalim
Bu dünyanın sonu ölüm
Dursun Cevlan doğru yolum
Yaş ağacı kesmeyelim

AĞAÇ DESTANI - AŞIK DURSUN CEVLANİ

Adıma ağaç dediler
Şimdi dinle nelerim var
Biten meyvemi yediler
Daha daha nelerim var

Muhammedin beşiğiyim
Ulu Kabe eşiğiyim
Çorbanızın kaşığıyım
Daha daha nelerim var

Adem safi damı oldum
Nuh Nebi'ye gemi oldum
Müslümana cami oldum
Daha daha nelerim var

Fidan iken beni kırdın
Saban yaptın tarla sürdün
Dostum beni hor mu gördün
Daha daha nelerim var

Tarak oldum başınıza
Köprü oldum işinize
Her türlü savaşınıza
Daha daha nelerim var

Önündeki masa benim
Elindeki asa benim
Çanak çömlek kase benim
Daha daha nelerim var

Bina oldum yapı oldum
Çeşit çeşit kapı oldum
Kazma kürek sapı oldum
Daha daha nelerim var

Beni kolay mı bulursun
Ayrılsan nerde kalırsın
Ben olmasam sen ölürsün
Daha daha nelerim var

Sağ iken gönümü soydun
Hem de kestin biçtin oydun
Yağ peynir kaymak doldurdun
Daha daha nelerim var

Niçin beni mahvedersin
Ben tüfeksem sen bir ersin
Kabrine bile örtersin
Daha daha nelerim var

Ben ağacım gülüm vardır
Dalımda bülbülüm vardır
Kovanımda balım vardır
Daha daha nelerim var

Her bir yanımdan biçtiniz
Benim kanımı içtiniz
Niçin bağrımı deştiniz
Daha daha nelerim var

Kalem yaptın yazı yazdın
Gemi yaptın suda yüzdün
Sen ne için beni kestin
Daha daha nelerim var

Saz da yaptın tel uzattın
Göğsüme sedef bezettin
Benimle zaman oynattın
Daha daha nelerim var

Kaplarına terek benim
Fırındaki kürek benim
Al bayrağa direk benim
Daha daha nelerim var

Dursun Cevlan çekmem keder
Ağacın medhini eder
Şehirden ta köye kadar
Daha daha nelerim var

AĞAÇLARIM –FAZIL HÜSNÜ DAĞLARCA

Çınarım, benim iyi çınarım
Durur düşünür yıldızları,
Onu dinler, uslanırım her gece.

Söğüdüm, benim büyük gölgeliğim
Çok sever kuşları
Irmağı, beni.

Kavağım, benim uzunum,
Yeşil yeşil gider
Göklerle yarışır hep.

40-AĞAÇ DİYOR Kİ - KERİM YUND

Beni yakmazsan eğer:
Süt, kâğıt, ipek, şeker,
Çeşit çeşit besiler,
Ömür veririm sana.

Bensiz bahar, sıcak yaz,
Ben varken insan donmaz.
Beni yakanlar onmaz,
Sakın kıymayın bana.