ÇOCUK ŞİİRLER

Page 5 of 8

SAYFA:4/31-40

41-APARTMANLARDA YAŞAYAN ÇOCUKLARIN GÖZLEMLERİ - ERAY CANBERK

Aşağı kattaki teyze çiçeklerini
Canı gibi seviyor çocuk gibi bakıyor onlara
Ama biz bahçede oynarken horluyor bizi
Çiçekleri gibi davranmıyor çocuklara

Yukarı kattaki amca otomobiline tutkun nedense
Çocuk gibi yıkayıp temizliyor onu her gün
-çekilin bakalım otomobilin yanından! diye bağırıyor bize
Otomobili güneşin ve yağmurun altında kaldığı için üzgün

Durmadan birbirine bağıran yaşlılar hele
Bizim sesimizi duymak istemiyor
Biz kuşlar gibi cıvıldaştığımızı sanıyoruz belki de
Ama büyükleri bazı şeylere inandırmak zor

Televizyon ve otomobil büyükler için birer oyuncak
Ellerine verilmiş oyalansınlar diye
Bize kalıyor apartman sorunlarıyla uğraşmak
Ama çok kızıyorlar biz işe girişince

ORDA BİR ÇOCUK... BURDA BEN- YAVUZ BÜLENT BAKİLER

Bir ana gülümserken yorgun ve güzel
Yüreği müjdelerle tüy gibi hafiflerken,
Orda, bir çocuk doğar sımsıcak dünyamıza
Burda ben...

Dal nasıl, yaprak nasıl, ekin nasıl büyürse
Toprak nasıl uyanırsa bir incecik yağmurdan
Orda bir çocuk büyür yumak yumak bir nurdan,
Burda ben...

Koştuğu, atladığı, durduğu, uzandığı,
Düşüp kaldığı yerlerde gözbebeğim var.
Orda, toz-toprak içinde bir çocuk ağlar,
Burda ben...

Ne oyun oynamak ister, ne uyku ne su,
Ne elişi resimleri gönlünü alır.
Orda, bir uzak evde bir çocuk yetim kalır,
Burda ben...

Dokunsam, martı gibi uçup gidecek sanki,
Solgun yüzlü bir avuç kar.
Orda, bir gece yarısı, bir hasta çocuk sayıklar,
Burda ben...

Birden bire uyanır bir ana uykusundan,
Sapsarı bir korkuyla bakakalır nefessiz.
Orda, sabaha karşı bir çocuk ölür sessiz,
Burda ben...

ÇOCUKLUĞUM -ZİYA OSMAN SABA

Çocukluğum, çocukluğum...
Uzakta kalan bahçeler.
O sabahlar, o geceler,
Gelmez günler çocukluğum.

Çocukluğum, çocukluğum...
Gözümde tüten memleket.
Artık bana sonsuz hasret,
Sonsuz keder çocukluğum.

Çocukluğum, çocukluğum...
Habersiz ölen kardeşim,
Mezarı bilinmez eşim,
Her bir şeyim çocukluğum.

Çocukluğum, çocukluğum...
Bir çekmecede unutulmuş,
Senelerle rengi solmuş,
Bir tek resim çocukluğum...

NASIL ANMAZSIN? - ZİYA OSMAN SABA

Nasıl anmazsın o çocukluk günlerini!
Dalda bülbülü vardı, gökte beyaz bulutu.
Annem vardı, babam vardı.
Bahçemizde, ılık, uzayan günlerdi yaz,
Bir beyaz âlemdi kış.
Başkaydı güneşi, böyle değildi ayı.
Artık istemiyorum yaşamayı!
Bir gün ver bana Tanrım,
Ta çocukluğumdan kalmış..

45-DOĞACAK ÇOCUKLARDAN-ZİYA OSMAN SABA

- İbrahim Münir Mostar'a -
Doğacak çocuklardan bahsedin bana,
Genç evliler! Yeni kurduğunuz evden.
Delikanlılar kalplerinizdeki alevden…
Çocuğum bana oyuncaklarını göster.
Küçük lokomotifleri yürütelim beraber.
Gel, memleketten konuşalım hemşerim
Düğünden, şenlikten yana..
Bana sat elindekileri küçük satıcı!
Hastam, iyi olacaksın iç şu ilacı;
Yine eskisi gibi kırlarda gezeceğiz.
Sor bak: Önümüz bahar
Değil mi, gökler, ovalar?..

ÇOCUK DUASI- ZİYA GÖKALP

Her sabah erken
Uyanırım ben,
Derim gönülden
Elhamdülillah

Bülbüller sazda,
Güller niyazda,
Derim namazda ;
Elhamdülillâh

Şimdi gün doğar,
Der hep insanlar
Vazifemiz var;
Elhamdülillâh

Buyurur hünkâr,
Altın anahtar,
Mektebi açar,
Elhamdülillâh

Her sabah erken
Düdük etmeden
Sınıftayım ben
Elhamdülillâh

HOŞGELDİN ÇOCUĞUM - AHMET SELÇUK İLKAN

Hoşgeldin çocuğum
Aramıza hoşgeldin
Sana layık değil ama
Dünyamıza hoşgeldin!

Bir yanda ateş silah
Bir yanda bin bir eyvah
Bizim bu suç bu günah
Affet bizi çocuğum!

Çocuğum ağlama
Yüreğim taş değil
Böyle bir dünyaya
İsyanım boş değil!

Bir bilsen çocuğum
Acımızı bir bilsen
Daha neler görürsün
Biraz daha büyüsen!

Bu bir ekmek kavgası
Bu bir emek sevdası
Dünya kurtlar sofrası
Gözünü aç çocuğum!

Çocuğum ağlama
Dört mevsim kış değil
Yarınlar senindir
Umudum boş değil!

ÇOCUKLARDAN ÖĞRENDİM –CAHİT IRGAT

Ne güzeldi toprak
Tabanlarında,
Gözlerinde güneş,
Saçların isyan kokuyordu.

Şimdi güneş
Mezarını kaybetmiş
Şehitlerin üzerinden doğuyor.

İsyanı çocuklardan öğrendim

ÇOCUKLUĞUM - FETHİ GİRAY

- Fevziye Abdullah’a saygılarımla -

Kutudan evlerim kervansaraydı
Ve rengârenk kuşlar saçaklarında
Uçurtmam, deynekten atlarım vardı,
Ben at oynatırdım kaf dağlarında.

Döğüşken horozum en büyük dosttu,
Topaç dönderdiğim meydan en mesut dünya.
O zaman kâğıdım; kalemim yoktu,
Sulara çizdiğim bir mavi rüya.

Bir damlacık kan: büyük zaferim,
Yaşıyor serçeyi vurduğum dalda
Devlerle yarışan kahraman bendim,
Çember çevirdiğim taşlı yollarda.

50-ÖPTÜM ÇOCUKLUĞUMU - HÜSEYİN YURTTAŞ

Öptüm çocukluğumu
Yorgun bir saatinde gecenin
Bir sesin ışıkları önünde
Öptüm çocukluğumu

Şimdi dönüp geriye bakmalıyım
Silkeleyip ayaklarımın tozunu
Güzün eğri yolu önümde iste
Şimdi dönüp geriye bakmalıyım

Hazır olmalıyım kötü güne
Çünkü yağmur yürüyecek damarlarıma
Yoksul gecelerimin soğuğuyla
Hazır olmalıyım kötü güne

Ama hep yürümeliyim
Şiirin bayrağı altında