ÇANAKKALE İLE İLGİLİ ŞİİRLER

Page 4 of 7

SAYFA: 4/ 31-40

31-ÇANAKKALE’DE YAZILAN DESTAN- SELAHATTİN ÖLMEZ

Dünyanın gücü siperlerin tam üzerinde,
Yağmur olmuş yağıyor çelik gülle üstüne.
Mehmetçiğin gururu canından bile öte,
Bir destan yazıyor kanıyla, Çanakkale’de.

Vatan her şeyden önce dedi, gitti cepheye,
Toprağı namus bildi, değişmedi bir şeye,
Kan, gözyaşına karıştı, döndü azgın bir sele,
İman gücü destan yazdı dağlara, Çanakkale’de

Conbayırı, Gelibolu, Arıburnu, askere mezar,
Dua etti nineler, dedeler, askere değmesin nazar,
Salih Çavuş gücü ile, İngilize mezarlar kazar,
Çıplak ayak, aç karınla destan yazıldı, Çanakkale’de.

Çanakkale Boğazı’ndan geçmeyecek düşmanlar,
Mezar olacak İngilize Fransıza, bu azgın sular,
Böyle bir destanı bir Türk, Bir Allah yazar,
Binlerce Mehmetçik şehit, yatıyor Çanakkale’de.

Önde Atatürk, hep birlikte çıktı Mehmetçik yola,
Çarık çizme, yalınayak, Çanakkale’de girildi koya,
Savaştı genç ihtiyar, kan gölünde vermeden mola
Yol vermedi düşmana, Geçit yoktu Karadeniz’e.
Ölmez o günleri görmedi sadece duydu dinledi,
Şehitliğe gitti onlara, yürekten binlerce dua eyledi,
Beraber yatan, Türkü, Lazı, Çeçeni ve kürtü gördü,
Bir destan yazılmıştı dünyaya örnek Çanakkale’de

ÇANAKKALE- MUHTEREM ASLAN

Savaşmak için değil koşmaları
Şehit olmaya koşuyor her biri
Boşuna değil coşmaları
Onları coşturan aziz milleti.

Askerler neredeyse kucaklaşacak
Siperler o kadar yakın ki kendilerine
Mermiler geçecek delik bulacak
Çarpmamak için birbirine.

Atam çelik gibi bakıyor düşmana
Sıkıysa gelin alın toprağımızı
Arkası sağlam, Bakmıyor arkasına
Dalgalatarak geliyor yiğitler bayrağımızı.

Haykırışlar, feryatlar, nidalara karışmış
Kurşun yarası bile hissetmezler
Kader, Mehmed’ime ölmek yazılmış
Bu koca yürekler asla pes etmezler.

Saçılmış tohum gibi ölü bedenler
Birbiri üstüne yatıyor Mehmet’ler
Sulanmış kanlarla topraklar, tepeler
Çıkacak yeşerecek ağaçlar, verecek meyveler.

ÇANAKKALE- ŞEFİK AYDEMİR

Gün geçmiş, yıl geçmiş ne yazar.
Her karış toprağında, bin şehit bin mezar.
Yeryüzünde yaşadıkça, tek dişi canavar.
Türk milleti, aynı destanı yine yazar.

Sen rahat uyu, ey şanlı şehit.
Gölgesinde gölgelen, al bayrağın.
Hangi kem göz, sana edebilir nazar.
Türk milleti, aynı destanı yine yazar.

Yedi cihana yeter yazdığın destan.
Gök kubbe ay, yıldız sana verir selam.
Çanakkale’yi düşmana yaptın ya mezar.
Türk milleti, aynı destanı yine yazar.

Dünya döndükçe, Çanakkale yine geçilmez.
Kanınla suladın toprağı hangi canlı seni bilmez.
Sen yazdın cihana, şanlı tarihi, artık kim bozar.
Türk milleti, aynı destanı yine yazar.

ÇANAKKALE ŞEHİT VERİYOR

Çanakkale kan döküyor
Analar, babalar, atalar ağlıyor
Düşman askeri doğru durmuyor
Çanakkale şehit veriyor

Kim bilir hangi asker
Kim bilir hangi vatan
Yok olup gidiyorlar bu dünyadan
Gözleri bile yaşarmadan

Ana kucağı, asker ocağı
Çanakkale’deki düşmanları
Düşünmeden şehit olan asker
Kendi vücudunu siper eder

Şimdi kurtuldu tüm Türkiye
Askerlerin sayesinde
Sende önem ver vatanına devletine
Hiçbir zaman düşmana ezdirme

35-ÇANAKKALE GEÇİLMEZ- SAMET MEHMET BORA

Çanakkale dediğin manasızdır sanma sen
Ordaki şehitlerdir tarihlere şan veren
Vatan toprağı için can ile serden geçen
Korkuyor bu kâfirler tüyleri diken diken
Su üstü mayın dolu Nusret toplar mayını
Bir yandan Elizabeth düşünüyor canını
Koymayacağız yerde şehitlerin kanını
Korku bilmez bu millet artıracak şanını

Mehmedoğlu Seyyid’in mermiyi kaldırışı
Dünya durdu, dönmüyor seyrediyor yarışı
Anlayacak kâfirler bucağı ve karışı
Türküm başkaldırdı ki zaferdir haykırışı
Gaza, cihad nasib et Türk milletine ya Rab!
Anzak, Hindu, İngiliz… Hepsi harab ve bitab
Her renk, her dil, her kıta bilsin ki bu kutlu ab
Çanakkale suyu bu ne Rum dinler ne Arab
Anafarta, Dardanos, Boğalı, Seddülbahir
Türk’tedir bu topraklar dünyada evvel ahir
Kayboldu İngilizler bilinmiyor nerdedir
“Çanakkale Geçilmez” bu da açık gerçektir

ÇANAKKALE TÜRKÜSÜ

Çanakkale içinde vurdular beni
Ölmeden mezara koydular beni
Of gençliğim eyvah!

Çanakkale içinde aynalı çarşı
Ana ben gidiyom düşmana karşı
Of gençliğim eyvah!

Çanakkale içinde bir uzun selvi
Kimimiz nişanlı kimimiz evli
Of gençliğim eyvah!

Çanakkale üstünü duman bürüdü
On üçüncü fırka harbe yürüdü
Of gençliğim eyvah!

Çanakkale içinde toplar kurudu
Vay bizim uşaklar orda vuruldu
Of gençliğim eyvah!

Çanakkale içinde bir dolu testi
Analar babalar ümidi kesti
Of gençliğim eyvah!

ÇANAKKALE'DE ÖLÜM - FAZIL HÜSNÜ DAĞLARCA

Sen ölüm,
Evlerde pissin ama,
Dağlarda iğrençsin.
Sen ölüm,
Birinin adi silinir de,
Adin geçer ancak.
Sen ölüm,
Eli tutmaz olur da, gözü görmez olur da
Tutarsın, görürsün oralarda ancak.
Sen ölüm,
Ülkelerde kötüsün ya
Ülkelerarası daha çirkinsin.
Sen ölüm,
Sayrılıklardan sonra gelirsin peki,
Şu dev gibi, su dipdiri gençlerle isin nedir?

ÇANAKKALE – İLHAN YÜKSEL

Agamemnon rahibine esir
Truva’da unuttuğum su sır
Doğranan bebeğe kırk üç asır
Geçti hattı hataya yanarım

Agamemnonun hatırasına
Çanakkale’de kadırgasına
Adını koyup geldi baskına
Kanayan su yaraya yanarım

Firavunun kâbusu illeti
Çanakkale’de şehit milleti
Zülkarneyin kilitbahir seti
Unuttuğum araya yanarım

Düzerken fravuna medhiye
Uzak durduğum Moğol Çinliye
Japon hindili Kızılderili’ye
Kaybettiğim kıtaya yanarım

Sümer hitayin kitabesine
Hattusilinin hitabesine
Turanın kayıp alfabesine
Oğuzun hatıraya yanarım

Yıkık Nagazaki Hiroşima
Bana ne dedim geldi başıma
Esir Afrikalı gardaşıma
İslediğim hataya yanarım

Yaydılar merne putun neslini
Bozdular bitki otun neslini
Karıştırıp saf atin neslini
Katıra kardeş taya yanarım

ÇANAKKALE ZAFERİ- İBRAHİM SAĞIR

Bin dokuz yüz on beşin on dokuz şubatında,
Kumkale, Seddlbahir top salvosu altında.

İşte böyle başladı Çanakkale Harpleri,
On sekiz mart, boğazı geçmekti hesapları.

On yedi mart gecesi Nusret Mayın Gemisi,
İmkansızı başardı, üstüne sarıp sisi.

Döşedi mayınları boğazın sularına,
Umutlar düğümlendi o gece hep yarına.

Gün ışırken yeniden başladılar ateşe,
Patladı beş on mayın, siperlerde pür neşe.

İlk anda battı Bouvet, sonra İrressistible, Osean,
Saf dışı kaldı Coutois, İntexible, Suffren.

Anladılar Boğaz’ı geçmeleri imkansız,
Karadan saldırdılar amansız mı amansız.

Zırhlılarla döğerken Türk’ün siperlerini,
Çıkardılar karaya zalim askerlerini.

İbretli sahnelere mahal oldu bu savaş,
Kıyameti andıran bir hal oldu bu savaş.

Sen anlat Conkbayırı, o kahraman askeri,
Arıburnu sen anlat, o emsalsiz zaferi.

Boğaz’ın sularını kirletirken armada,
Topların hedefiydi bir avuç yarımada.

Ufuklar kararmıştı, ağlıyordu bulutlar,
Çanakkale’ye kadar daralmıştı hudutlar.

Yurduma göz dikmişti Anzak’ı, İngiliz’i,
Amaçları sürmekti Anadolu’dan bizi.

Ölüm kol geziyordu siperlerin ardında,
Malûp olmak var mıydı Türk Eri’ne yurdunda.

İmanlı sinelere çarpan mermi erirdi,
Melekler yere iner, Hakk’tan müjde verirdi.

Topların namluları sanki kor kusuyordu,
Böyle bir cehennemi söndürdü şanlı ordu.

O amansız düşmanı yendi burada Mehmet’im
Kanını sebil etti ana yurda Mehmet’im.

İyi belle çoçuğum; Çanakkale ne demek?
Nesillere hediye bu zafer ta haşre dek.

İki yüz elli üç bin yiğit verdik toprağa,
Benzersiz bir destanı armağan ettik çağa.

Bin dokuz yüz on altı, ocağın ilk haftası,
Kaçtı düşman, alnında malubiyet yaftası.

40-ÇANAKKALE GEÇİLMEZ

Gürleyen top sesleri Mehmetçiğin sesidir.
Çanakkale ulusun bütünleştiği yerdir.
Denizde Nusratımız, karada bataryalar,
Hamidiye atışta, bir de Mesudiye var.

Düşmana yok verecek bir karış toprağımız,
Anadolu bizimdir dalgalan bayrağımız.

Conkbayırı, Kilitbahir, hele Anafartalar,
Tarih sayfalarına yeni bir destan yazar.
Korkumuz yok, birleşsin gelsin yeni ordular,
Atatürk’ün izinde yenilmez Mehmetçik var...

Düşmana yok verecek bir karış toprağımız,
Anadolu bizimdir dalgalan bayrağımız.
Çanakkale köpürür düşmana geçit vermez.
Bu toprağın üstüne başka bayrak dikilmez.

Öyle bir zafer ki bu asırlarca silinmez.
Haykırır tüm ulusum ÇANAKKALE GEÇİLMEZ.