Gözlerimi açtığımda ilk sen vardın annem
Sardın sarmaladın dizlerinde uyuttun
Ne bana bakışını unutabilirim,
Ne de kokumu içine çekip yatışını.
Hep korudun kolladın,
Zarar gelsin istemedin.
Herkesten çok sevdin beni
Hakkın ödenmez annem
Sonra büyüdüm.
İsteksiz yazar gibiyim anne bu kelimeyi
Bazen oyunlarla,
Çoğu zaman da insanların yalanlarıyla.
Kime gidersem gideyim kimse de sıcaklığın yok,
Nereye bakarsam bakayım çocukluğum yok,
Daha büyümeden yaşlanmak gibi bir şey bu.
Dünya hiç senin yüzün gibi değil,
Neresinden bakarsam bakayım senin güzelliğin yok,
Anlatsam hak verirdin bana annem
Belki üzülüyorsun anne
Canımın parçası yavrum neden bu hâle geldi? diyorsan,
Ben hiç büyümek istemedim anne.
Sokakta sahipsiz, aç açıkta çocukları gördükçe
Ben hiç büyümek istemedim
Senin şefkatini hissettirecek bir el aradım,
Bulamadım.
Hep çocuksuydu yüreğim
Bu yüzden çok kolay kırıldı.
Kimse sen gibi yaralarımı sarmadı anne.
Öfkem, duygularımı acılarımı
Benimle beraber büyüdü.
Ben herkesi senin gibi anne,
Bana katlanır sandım.
Senin gibi kimse anlamadı anne.
Şimdi keşke gözlerimi kapatsam ve sen beni,
Uyusun da büyümesin ninnisiyle bağrına bassan
Semra GÜLEÇ
