GÖLGEDEN BİR GÜNEŞ- KEMAL SAYAR
Mustafa Seçkin ağabeye
beni dağa götür, zahidlerin yoluna
sıkıldım kalabalık dünyada
bir taraftar olmaktan
beni kalbin durma noktasına götür
annesinden ayrılan kızların
düşlerde sığındıkları dergâha
yani ki beni bir uçurum kenarına
ölmeye götür
orada yalvarayım Söz’ün sultanına
beni bir dağ yamacına
mahmur kelebeklerin
sabah selamını almaya götür
gölgeden bir güneş bul bana
uçarken bıraktığım izlerden
maşukun defterine
bir yol bir şarkı bulacak
usta bir kalb.
yahut şaşkın deniz perileri
bir bahçeden, bir nehirden
ve yalnız şaşkınların uğradığı şehirden
geçerken neden
zikre durur otlar?
işte bunu yorumlayacak
ümmi bir üstad.
ki dinlensin ruhum
mâsivâ rüzgârından
ayaklarım dağ yolunda kanarken
‘orda ay var’ diyeyim ben
‘hem orda aşk
gülleri henüz açmış bir bahar’.
İLGİLİ İÇERİK