DUYGU ADASI
Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış; Mutluluk, Üzüntü, Kibir, Aşk ve tüm diğerleri...
Bir gün var olan bu duygulara adanın batmakta olduğu haber verilmiş...
Bunun üzerine tüm duygular adayı terk etmek için sandalları hazırlamışlar...
Aşk, adada en sona kalan duygu olmuş...
Mümkün olan en son ana kadar umutla adanın kurtuluşunu bekliyormuş...
Olmayınca, adanın batmasına ramak kala yardım istemeye karar vermiş...
“Zenginlik”, çok büyük bir teknenin içinde batan adanın yanından geçmekteymiş...
Aşk önce ona sormuş:
- “Zenginlik, beni de yanına alır mısın?” demiş... Zenginlik;
- “Hayır, alamam...” demiş “Teknemde çok fazla altın ve gümüş var, senin için yer yok...”
***
O gidince, aşk bu kez, çok güzel bir yelkenlinin içindeki ‘Kibir’den yardım istemiş...
- “Kibir, lütfen bana yardım et” demiş, “Ada batıyor... Beni yanına al kurtar!..”
Kibir cevap vermiş:
- “Sana yardım edemem, Aşk!.. Sırılsıklamsın ve yelkenlimi mahvedebilirsin...”
“Üzüntü” yakınlardaymış ve aşk, yardım istemeye karar vermiş...
- “Üzüntü, seninle geleyim.”
Üzüntü;
- “Of aşk...” demiş, “O kadar üzgünüm ki, yalnız kalmaya ihtiyacım var...”
Son olarak Mutluluk, Aşk’ın yanından geçmiş; ama o kadar mutluymuş ki Aşk’ın çağrısını duymamış bile...
