İLAHİ ÖRNEĞİ
Dertliyim dermana geldim,
Devasın isteyu Lokman’a geldim.
Bulunmaz derdimin asla devası,
Kalıp âciz Sana ihsana geldim.
Bu derdin çaresi yanmak yakılmak,
Anınçün ben dahi sûzana geldim.
Gönül mahzundürür hecr ile her dem,
Visal-i yâr için handana geldim.
Mey-i aşk ile mestim ben demâdem,
Bu hal ile acep mestane geldim.
Perişan eyledim aklı bu yolda,
Olup Mecnun gibi divane geldim.
Huzur-u yâr ile iken ezelde,
Anâ iklimine seyrana geldim.
Gelip bu dâr-ı fanide tahayyür,
Tefekkürle gezip hayrana geldim.
Düşüp pervane veş şem’-i celâle,
Sûzî’yim ben dahi çün yana geldim.
SUZİ
Bestelenmiş Örnek İlahi:
Arayı arayı bulsam izini
İzinin tozuna sürsem yüzümü
Hak nasib eylese görsem yüzünü
Ya Muhammed canım arzular seni
Bir mübarek sefer olsa da gitsem
Kabe yollarında tozlara bat sam
Hub cemalin bir kez düşümde görsem
Ya Muhammed canım arzular seni
Zerrece kalmadı kalbimde hile
Sıdk ile girmişem ben bu hak yola
Ebu Bekir, Ömer, Osman'da bile
Ya Muhammed canım arzular seni
Ali ve Hasan, Hüseyin anda
Sevdası gönüllerde muhabbet canda
Yarın mahşer günü Hak divanda
Ya Muhammed canım arzular seni
Yunus senin methin eder dillerde
Dillerde dillerde her gönüllerde
Arayı arayı gurbet illerde
Ya Muhammed canım arzular seni
Yunus Emre
Akşemseddin’den
Şeyh Ak Şemse'd-dın fermâyed rahmetu'llâhi aleyhi
Bir Caceb deryaya gark oldum anun pâyânı yok
Mübtelâ kim olmışam bu derdimün dermanı yok
Derdimün dermanı dertdür ben anun müştâkıyam
Derdi kim buldıyısa ol dimesün dermanı yok
Işkı meydânında şâhun ben ki ser-bâz olmışam
Niderem ol cân u başı kim anun cananı yok
Bin temenna idici der-küy-i macşük az ola
Bencileyin içlerinde hor olup viranı yok
Işk şarâbın nüş idüp oldum harâbâti bu gün
Âşık olan kişinün 'âlemde ad u şanı yok
Ma'şükun 'ışkıyıla ser-mest ü hayrân olmışam
Niderem ol gönü kim ma'şük'aya mihmânı yokc
Zerk u sâlüsi bu cışk yolında sığmaz zâhidâ
'Âşıkun makşüdı ma'şük küfri yok îmânı yok
Kim ki ma'şük yüzüni görmedi bunda şeksüzin
Ger söz oldur görmeyiser gözinün inşânı yok
Şems nigârun vuslatı yolında curyân olıban
Vâsıl oldı ölmeye her kişinün 'irfânı yo
Eşrefoğlu Rumî’den
İLAHİ
Cana cefa kıl ya vefa
Kahrın da hoş, lutfun da hoş,
Ya derd gönder ya deva,
Kahrında hoş, lutfun da hoş.
Hoştur bana senden gelen:
Ya hilat-ü yahut kefen,
Ya taze gül, yahut diken..
Kahrında hoş lutfun da hoş.
Gelse celalinden cefa
Yahut cemalinden vefa,
İkiside cana safa:
Kahrın da hoş, lutfun da hoş.
Ger bağ-u ger bostan ola.
Ger bendü ger zindan ola,
Ger vasl-ü ger hicran ola,
Kahrın da hoş, lutfun da hoş.
Ey padişah-ı Lemyezel!
Zat-ı ebed, hayy-ı ezel!
Ey lutfu bol, kahrı güzel!
Kahrında hoş, lutfun da hoş.
Ağlatırsın zari zari,
Verirsen cennet-ü huri,
Layık görür isen nari,
Kahrında hoş, lutfun da hoş.
Gerek ağlat, gerek güldür,
Gerek yaşat gerek öldür,
Aşık Yunus sana kuldur,
Kahrında hoş, lutfun da hoş.
Yunus Emre
İLAHİ
Acep şu yerde var m'ola
Şöyle garip bencileyin
Bağrı başlı gözü yaşlı
Şöyle garip bencileyin
Kimseler garip olmasın
Hasret odına yanmasın
Hocam kimseler duymasın
Şöyle garip bencileyin
Nice bu dert ile yanam
Ecel ere bir gün ölem
Meğerki sinimde bulam
Şöyle garip bencileyin
Gezdim Urum ile Şam 'ı
Yukarı illeri kamu
Çok istedim bulamadım
Şöyle garip bencileyin
Söyler dilim ağlar gözüm
Gariplere göy nü r özüm
Meğerki gökte yıldızım
Şöyle garip bencileyin
Bir garip ölmüş diyeler
Üç günden sonra duyalar
Soğuk su ile yuyalar
Şöyle garip bencileyin
Hey Emre'm Yunus biçare
Bulunmaz derdine çare
Var imdi gez şardan şara
Şöyle garip bencileyin
YUNUS EMRE
İLAHİ
Ben yürürüm yane yane
Aşk boyadı beni kane
Ne akılem ne divane
Gel gör beni aşk neyledi
Gah eserim yeller gibi
Gah tozarım yollar gibi
Gah akarım seller gibi
Gel gör beni aşk neyledi
Akar sulayın çağlarım
Dertli ciğerim dağlarım
Şeyhim anuban ağlarım
Gel gör beni aşk neyledi
Ya elim al kaldır beni
Ya vaslına erdir beni
Çok ağlattın güldür beni
Gel gör beni aşk neyledi
Ben yürürüm ilden ile
Şeyh anarım dilden dile
Gurbette halim kim bile
Gel gör beni aşk neyledi
Mecnun oluban yürürüm
O yari düşte görürüm
Uyanıp melfil olurum
Gel gör beni aşk neyledi
Miskin Yunus biçareyim
Baştan ayağa yareyim
Dost ilinden avareyim
Gel gör beni aşk neyledi
YUNUS EMRE
İLAHİ
Aşkın aldı benden beni
Bana seni gerek seni
Ben yanarım dün ü günü
Bana seni gerek seni
Ne varlığa sevinirim
Ne yokluğa yerinirim
Aşkın ile avunurum
Bana seni gerek seni
Aşkın âşıklar öldürür
Aşk denizine daldırır
Tecelli ile doldurur
Bana seni gerek seni
Aşkın şarabından içem
Mecnun olup dağa düşem
Sensin dûn ü gün endişem
Bana seni gerek seni
Eğer beni öldüreler
Külüm göğe savuralar
Toprağını anda çağırır
Bana seni gerek seni
Cennet cennet dedikleri
Birkaç köşkle birkaç huri
İsteyene ver anları
Bana seni gerek seni
Yunus’dürür benim adım
Gün geçtikçe artar odum
İki cihanda maksûdum
Bana seni gerek seni
Yunus Emre