Page 6 of 8
HARNAME’DEN
Bir eşek var idi zaif ü nizâr
Yük elinden katı şikeste vü zâr
Gâh odunda vü gâh suda idi
Dün ü gün kahr ile kısuda idi
Ol kadar çeker idi yükler ağır
Ki teninde tüt komamışdı yağır
Nice tü kalmamışdı et ü deri
Yükler altında kana batdı deri
Eydür idi gören bu sûretlü
Tan degül mi yürür sünük çatlu
Togranur idi arpa arpa teni
Gözi görince bir avuç samanı
Kargalar derneği kulağında
Sinegün seyri gözi yağında
Arkasından alınca palanı
Sanki it arttığıydı kalanı
Bir gün ıssı eder himâyet ana
Ya’ni kim gösterür 'inayet ana
Aldı palanını vü saldı ota
Otlayurak biraz yüridi öte
Dudağı sarkmış u düşmiş enek
Yorılur arkasına konsa sinek
Gördi otlakta yürür öküzler
Odlu gözler ü gerlü gögüzler
ŞEYHİ
