Düşünce yazısı örneği:
DÜŞÜNCE YAZISI ÖRNEKLERİ: Konu: "Kitapsız yaşamak, kör, sağır, dilsiz yaşamaktır." SENECA
KİTAPSIZ YAŞAMAK
İnsan için kitap, "görmek, duymak, bilmek" anlamına gelir. Kitapsız yaşamak, bunlardan yoksun kalışı belirten bir sözdür.
Kitapsız yaşamak "kör yaşamak"tır. Şöyle ki: Gözleri görmeyen bir kişi, bütün vardıkların dışında, anlayamadığımız bir evrende yaşar; yaşar ve mutlu olur. Bu doğal görmezliği ortadan kaldırmak bir noktadan sonra elimizde de değildir. Şu var ki "kitap okumadan geçen bir yaşam" sözünü ettiğimiz doğal görmezlikten bütünüyle daha olumsuzdur. Kitapların bilgisiyle aydınlanabileceği halde, görmesini öğrenememişse, böylelerini anlamak da güçtür. Böyleleri, gözleri sağlam olduğu halde, gerçek karanlığın içinde yaşarlar; yaşarlar da bunu bilmezler. Kör oluşları, görmesini bilmemeleri ise, "kitap okumamalarından" ileri gelir. Bundan dolayı, "kitapsız yaşamak, kör yaşamaktır" diyoruz.
İkincisi, "kitapsız yaşamak, sağır yaşamak" demektir. Kitap okumadan varlığını sürdüren bir kişi, insanı insan yapan özelliklerin neler olduğunu, çevresinde olup bitenleri, kendi kişiliğini, varlığının nedenlerini, neyi neden yaptığını, ne yapması gerektiğini... ne anlayabilir, ne de "duyabilir!" Kendiliğinden duymayan insan, bir kulaklık takarak, bu duymazlığın önlemini alır; duyma çabasını, duyuncaya dek sürdürür; ne yapıp yapıp duymak ister. Fakaaat! Okumadığı için, kendi kendini sağır yapan kişi, ne yapar? Yer, içer, yatar, kalkar; çünkü böyleleri duymadığının, kitap okumadığı için anlamadığının bilincine varamadığı için, toplumsal sağırlığını sürdürür.
Üçüncüsü, "kitapsız yaşamak, dilsiz yaşamak" demektir: Okuyan insan, evrenin olduğu günden bu yana, olup bitenleri, insanlık düşüncelerini anlamaya çalışır; araştırır, öğrenir; günümüzü izler. "Çağın insanı" olmak için yapılabilecek her şeyi Okumayan insan ise "yalnızca" yaşar. Ne okur, ne duyar, ne öğrenir, ne de bilir, böyleleri okumuyor ki öğrensin, öğrenmiyor ki anlasın, anlamıyor ve bilmiyor ki söylesin Nasıl ki henüz konuşamayan çocuk, konuşmayı bilemediği için dilsiz durumundadır da bu yüzden söyleyemiyorsa; ilkel insan okumak kavramından çok uzak olduğundan dilsiz durumundaysa, okumayan insan da böyledir: Bir dilsizden, konuşamayan bir çocuktan, ilkel bir insandan hiç farkı yoktur. Dili olduğu halde konuşamayan dilsizliğin böylesi, kuşkusuz çok "acı"dır.
Bir insan için körlükle, sağırlıkla, dilsizlikle bir demek olan; kitap okumadan geçen bir yaşamı sürdürmek kadar acı bir şey olabilir mi? Daha önemlisi, böyleleri bunun bilincine de varamayacaklardır; hep kör, hep sağır, hep dilsiz yaşayacaklardır. Oysa, doğal görmezler, sağırlar ve dilsizler, bu durumdan kurtulmak için hastaneye koşmaktadırlar. Kitap okumadığı için kendini bu duruma düşürenlerin koşacağı yer ise kuşkusuz kitaplık olmalıdır.
Alıntıdır.
