Bu Konuyu Facebook Profilinde Paylaş
ATATÜRK'ÜN TÜRK DİLİ İLE İLGİLİ ÇALIŞMALARI
Cumhuriyetin ilânından sonra Atatürk, Türk dili ile bizzat ilgilenmiş, 1928 yılında Harf İnkılabını yapmış, 12 Temmuz 1932'de de Türk Dili Tetkik Cemiyetini kurdurmuştur. Ölümüne kadar geçen süre içinde kendisinin ve Türk Dili Tetkik Cemiyetinin Türkçe ile ilgili çalışmaları şöyle özetlenebilir:
Birinci devre: Aşırı Özleştirmecilik ve Tasfiyecilik devresidir (1932-1934). Bu devrede Osmanlıcadan Türkçeye Söz Karşılıkları Tarama Dergisi çıkarılmış, dergideki sözler öz Türkçe karşılık arayanların seçmesine sunularak devlet dairelerindeki yazışmaların ve gazetelerin bunlarla yazılması istenmiştir.
İkinci devre: Mutedil özleştirmecilik "tereddüt" devresidir (1934-1936). Birinci devredeki Arapça ve Farsça asıllı kelimelerin tamamıyla tasfiye edilmek istenmesi, bir dil çıkmazı yaratmıştır. Bunu önlemek için Osmanlıcadan Türkçeye-Türkçeden Osmanlıcaya Cep Kılavuzları Komisyonu kurulmuş, kılavuzlar çıkarılmıştır. Bu da dilde başlayan karışık durumu giderecek bir çare olmamıştır. Bu dönemin sonunda Atatürk'ün tereddütle de olsa özleştirmecilikten vazgeçtiğini ve dilde yaşayan kelimelerin menşe aranmadan korunmasına ve kullanılmasına karar verdiğini görüyoruz.
Üçüncü devre: Güneş Dil Teorisi "Özleştirmeyi Red, Yaşayan Dile Dönüş" devresidir (1936- 1938). Güneş Dil Teorisi ile Atatürk'ün, " Türkçede kalacak kelimelerin aslında Türkçe olduğu izah edilmelidir" görüşünü ortaya attığı devredir. Güneş Dil Teorisiyle Atatürk, tasfiyecilik ve aşırı özleştirmeciliği durdurmak istemiştir. Bu dönemden sonra yaptığı konuşma ve yazışmalar görüşümüzü doğrulayacak niteliktedir.
Türk Dili Dersleri